Getuigenis genezing
Jiska was samen met een vriendin op een conferentie voor tieners. Het waren hele toffe dagen geweest waar ze veel had geleerd. Op de laatste dag werd er als afsluiting in kleine groepjes voor elkaar gebeden. Jiska en haar vriendin kwamen met 3 anderen in een groepje en ze baden met elkaar. Tijdens het bidden kreeg Jiska de indruk dat een van de andere meiden uit haar groepje nog iets had om voor te bidden. Terwijl ze dit uitsprak, en iemand op haar vraag "ja" zei, kreeg ze de gedachte in haar hoofd dat diegene iets met haar voeten had. Heel bijzonder, want diegene kende ze niet. Ze voelde van binnen de Heilige Geest haar aanmoedigen en besloot te vragen of er iets met haar voeten was. Dit was zo en het meisje ging op een stoel zitten en liet haar voeten zien. Ze stonden in een vreemde scheve houding en ze vertelde dat ze veel pijn had en ook niet lang kon staan.
Een nieuw seizoen
De zomervakantie voorbij, er staat weer van alles op de planning. De lessen, de clubjes, kinderfeestjes en 101 andere verplichtingen. Oké, veel leuke dingen, maar soms kan ik stress krijgen van alles. Van de hoeveelheid dingen. Misschien herken je dat wel?
Geestelijke bescherming
Eerder deelde ik al iets (in een story) over dit onderwerp, maar vandaag wil ik er iets uitgebreider over schrijven. Waarom? Omdat dit onderwerp zo mijn hart heeft! Uit eigen ervaring weet ik wat dit soort dingen voor impact kunnen hebben. Ik weet hoe het is om vreselijk bang te zijn, en helaas weet ik dat er enorm veel kinderen en jongeren rondlopen die dit meemaken, maar er geen raad mee weten.
Wees waakzaam!
Oke, ik heb lang getwijfeld of ik hier iets over zou schrijven. Gezien de vele berichtjes die ik over dit onderwerp heb gekregen doe ik het toch. Ik heb het trouwens over Huggy Wuggy en de flauwval challenge. Velen van jullie hebben hier waarschijnlijk al over gelezen, maar even in het kort;
Samen God ontmoeten
Herken je dat? Zo druk zijn met alle dingen die er in een dag gepropt moeten worden.. Hier is dat soms in elk geval wel zo. Er zijn zo veel ballen om in de lucht te houden, dat ik soms vergeet wat nou echt belangrijk is. Thuis praten we er regelmatig over; wat vinden we echt belangrijk? We willen graag als gezin samen met God leven. Samen met God leven gaat voor ons verder dan bidden aan tafel en een Bijbelverhaal lezen. Hem betrekken bij alle aspecten van het leven, met Hem praten en Zijn leiding volgen.
"Ik hak je hoofd eraf!"
"Ik hak je hoofd er af!" Tot drie keer toe hoor ik deze heftige zin als ik in de speeltuin zit. Een jongen van een jaar of 8 staat op het klimtoestel en heeft een zwaard in zijn hand. Zijn kleinere zusje ligt en hij staat naast haar met het zwaard boven haar hoofd. Een tijdje volg ik het spel vanaf een afstandje tot mijn zoon mee wil spelen, dan besluit ik erop te reageren.
"Wat zijn jullie aan het doehooooeeeeen?!"
Mama, waarom zijn de blaadjes groen? Papa, waarom is de lucht blauw? Zomaar wat vragen die je op een dag kunt krijgen van kleine kinderen. Nieuwsgierige kinderen die alles, maar dan ook écht alles willen weten.. Herken je dit? Nou, ik in elk geval wel! Zeker toen de kinderen nog kleiner waren ging dit soms de hele dag door. En eerlijk is eerlijk; gek werd ik er af en toe van van! Soms zei ik dan dat we een spelletje gingen doen wie t langste zijn mond kon houden. Heerlijk was dat, even 30 hele seconden geen gevraag en geen geklets. Nu zijn mijn kinderen inmiddels wat ouder en kan ik soms een paar minuten genieten van stilte, maar toch gebeurde er vanochtend iets wat mij liet nadenken over dit onderwerp.
"Ik weet niet of kinderen wel een zegen zijn"
Precies in de periode dat ik het pittig heb en het druk is thuis met de kinderen maakt er iemand een opmerking die hard binnen komt. Een opmerking die zo onverwachts kwam, dat ik even niet wist wat ik ermee moest. Gelukkig heb ik er gelijk op kunnen reageren, maar het heeft me wel aan het denken gezet. Herken je dit?
Rust vinden bij God
Help! Ik weet het echt niet meer! Dit is vast iets wat jullie allemaal wel herkennen! Een help! Wat nu?! Elke ouder zal dit vroeg of laat een keer hebben, ik had het laatst. Al maanden tob ik met mijn gezondheid. Als moeder kun je eigenlijk niet ziek zijn, je moet altijd doorgaan, de boel draaiende houden. Je kent het vast, huishouden, voor de kids zorgen.. het gaat elke dag door. Het was zo dat ik vaak geen auto kon rijden, niet kon voorlezen, vaak niet naar buiten kon omdat mijn ogen het daglicht niet konden verdragen. Als moeder kan dit natuurlijk niet. De kids willen toch gebracht en gehaald worden van en naar sport, speelafspraakjes etc. Dit herkennen jullie vast! En dan komt het moment dat je denkt: Helpt! Ik weet het nu echt niet meer! Mijn gezin heeft voor me gebeden, maar het leek wel alsof er geen antwoord kwam. We ( ook mijn kinderen) hebben vaker voor zieken gebeden en genezingen gezien en God horen spreken. Hoe leg ik dit aan de kids uit? Dat we niet altijd gelijk een antwoord horen? Maar dan ineens.. op het moment dat ik de MRI-scanner ingeschoven werd kwam ineens psalm 23 in mijn gedachten: De HERE is mijn herder, mij ontbreekt niets; Hij doet mij nederliggen in grazige weiden; Hij voert mij aan rustige wateren; Hij verkwikt mijn ziel. In gedachten herhaal psalm 23 een aantal keer. Heer, verkwik mijn ziel, geef me kracht! Ineens besef ik me dat ik me soms gek laat maken door alles wat er gebeurd maar dat ik bij God mag schuilen en uitrusten. Hij wil me brengen naar grazige weiden, alleen bij Hem vind ik volledige rust en vrede. Dat is het! soms laten we ons gek maken door de dagelijkse dingen, maar bij Hem is rust en vrede. Een vrede die alle verstand te boven gaat! Een vrede die we in elke situatie kunnen ervaren. Vrede omdat God bij ons is. Een les die ik vaak aan mijn kinderen mee geef, maar soms zelf zo hard nodig heb!