"Ik weet niet of kinderen wel een zegen zijn"
Precies in de periode dat ik het pittig heb en het druk is thuis met de kinderen maakt er iemand een opmerking die hard binnen komt. Een opmerking die zo onverwachts kwam, dat ik even niet wist wat ik ermee moest. Gelukkig heb ik er gelijk op kunnen reageren, maar het heeft me wel aan het denken gezet. Herken je dit?
Die was raak!
Het was deze keer heel dichtbij huis, in onze eigen straat. Ik was op dat moment druk met de kinderen bezig, niet iets heel bijzonders, gewoon normale dagelijkse bezigheden. Ineens kwam er iemand uit de buurt naast me zitten en zei de bewuste zin: "Ik weet niet of kinderen wel een zegen zijn". Ik vuurde direct een vraag terug "wat bedoel je hiermee" en kreeg het antwoord dat het ontzettend druk is om kinderen te hebben. Die was raak. Iets waar ik mezelf in deze periode al erg van bewust ben werd nu even extra benadrukt en uitgesproken door iemand die ik eigenlijk amper ken.
Bizar!
Bizar eigenlijk als ik er zo achteraf over nadenk. Wie zegt dat tegen iemand die hij amper kent? Maar goed, ik kan niet ontkennen dat het heel druk kan zijn om kinderen te hebben. Er zijn hier alleen al 2 dagen in de week dat beide kinderen op een ander tijdstip moeten zwemmen. Dat betekent 2 keer per dag naar het zwembad en dan hebben we het nog niet over alle andere afspraken, clubjes, feestjes en bezigheden. Ja dat is druk, dat zal ik echt niet ontkennen. Ik ben vaak echt wel moe aan het einde van de dag. Herkenbaar?
Duik in de bijbel
De dagen er na blijf ik denken aan dit korte gesprek. Zullen er echt mensen zijn die kinderen niet als een zegen zien? Ik kan het me haast niet voorstellen. Ik ben zo dankbaar voor ze en wat leer ik veel van mijn kinderen! Jezus zegt in de bijbel dat we moeten worden als de kinderen. In Mattheus 18 staat zelfs "Als jullie niet veranderen en gaan geloven als een kind, zullen jullie het koninkrijk van God niet kunnen binnengaan." Wauw! die tekst is echt heel duidelijk. Dan kan ik niet anders concluderen dan dat het een zegen is om kinderen te hebben die voor mij een voorbeeld zijn. Een voorbeeld zijn in hoe ik mag geloven en vertrouwen op God. Ook Psalm 127:3 is duidelijk: Kinderen zijn een geschenk van God. Een zegen dus!
Maar wat nu met die opmerking die gemaakt is en blijft hangen in mijn hoofd? Het waren in elk geval geen woorden van waarheid, geen woorden die van God kwamen om mij tot zegen te zijn. Het waren woorden die mij probeerden te laten twijfelen. Wanneer dit soort dingen op ons pad komen mogen we Gods waarheid hier tegen over zetten en Zijn waarheid uitspreken over elke situatie. Kinderen zijn een zegen, kinderen zijn een geschenk van God!